Zaman zaman bir dönmedolapta şehrin karanlığına bırakmak gerekir kendini. Başkalarının hayatlarını hayal etmek, evlerin pencerelerinde yanan ışıklara bakarak... Yükseldikçe yüzüne vuran soğukla irkilip kendine gelmek... Kafesin içinde hür olmak...
Etrafımı incelemeyi her zaman sevmişimdir. Bir mekana girdiğimde tepeden tırnağa her köşesini, her gediğini ezberlemeye, onu tanıdık hale getirmeye çalışırım. Hafızamda sabitlenmesi için aynı yere her gidişimde -ta ki sırandanlaşana değin- tekrarlarım bu ritüeli. Ama şimdi küçük kayıplar veren hafızama güvenmediğimden kayıtlar tutuyorum kendimce. Fotoğraflarla örüyorum anılarımı. Sadece bende değil gören herkeste yaşatmak isttiyorum mekanı ve anı. İşte buyüzden fotoğraf çekiyorum, unutmamak, tanık olmak için.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder